De terugkeer van de wolf heeft vandaag de filosofie bereikt. In haar column in de Volkskrant haalt de filosofe Marjan Slob een Britse collega, Thomas Hobbes, aan die zei “De mens is de mens een wolf”, waarna ze via weerwolven en terugkerende IS-strijders bij Franciscus van Assisi uitkomt, die (apocrief) met de dieren sprak en tegen de wolf zei: “Broeder, ik ken uw honger.”
Weerwolven: De wolf is terug in Nederland en de maan was vorige week voller dan ooit, is dat toeval? Op de foto de maan boven De Meern, gezien vanaf Castellum Hoge Woerd.
Honger: De wandeling naar het klooster Errero delle Carceri en dan terug naar Assisi over de Monte Subasio is canoniek qua wandelbijbel; Umbrie wordt niet voor niets het hart van Italie genoemd. In Assisi, na een bezoek aan de Basiliek van St. Franciscus, het klimmetje naar het voormalige kasteel niet vergeten en vervolgens dineren op het terras van Di Properzio, met uitzicht over stad en streek, en dat hart van Italië wordt tastbaar en de smaak onvergetelijk. (Geef me een plaats in Italië en ik denk aan het eten daar, of de plaatselijke wijn, wie is dan de wolf?)
De wolf is een wild dier, en de kans dat je er een tegenkomt is misschien even groot als het winnen van een loterij, maar vraag het de Canadees, die op gezette tijden een zwarte beer door de tuin ziet kuieren, of de vrouw uit Alabama, die een vioolspin of zwarte weduwe in het keukenkastje tegenkomt, het Franse gezin dat graag die schattige cheetah wil aaien, of de Australier die een zeldzame Taipan treft: je moet er mee weten om te gaan als ze even hun schuwheid verlaten, en om dat te weten moet je er mee zijn opgegroeid.
Zonder die ervaring is het wilde dier (en ook die gevluchte IS-strijder) een vreemde voor ons geworden waarvan we alleen kunnen gissen naar de honger. Sprookjes wijzen daarin niet de weg, maar het is een kwestie van onderzoeken en stap voor stap leren om die ervaring weer op te doen. De vraag is of je als maatschappij dat risico wilt nemen, of genoegen neemt met een reactieve overheid, die pas maatregelen neemt als iets verschrikkelijk misgaat. En: zijn wilde dieren wel gevoelig voor repressieve tolerantie?